عجب صبری خدا دارد                             اگر من جای او بودم

همان یک لحظه اول

که اول ظلم را می دیم زمخلوق بی وجدان

جهان را با همه زیبایی و زشتی

به روی یکدیگر ویرانه میکردم

عجب صبری خدا دارد                             اگر من جای او بودم

که در همسایه صدها گرسنه چند بزمی گرم عیش و نوش می دیدم

نخستین سفره های مستانه را خاموش آندم بر لب پیمانه می کردم

عجب صبری خدا دارد                             اگر من جای او بودم

که می دیدم یکی عریان و لرزان , دیگری پوشیده از صد جامه رنگین

زمین و آسمان را واژگون مستانه می کردم

عجب صبری خدا دارد                             اگر من جای او بودم

نه طاعت می پذیرفتم نه گوش از بهر استغفار این بیدادگرها تیز کرده

پاره پاره در کف زاهد نمایان                      مسجد صد دانه می کردم

عجب صبری خدا دارد                             اگر من جای او بودم

برای خاطر تنها یکی مجنون صحرا گرد بی سامان هزاران

نیلی ناز آفرین را تو به تو آواره و دیوانه می کردم

عجب صبری خدا دارد                             اگر من جای او بودم

به عرش کبریایی با همه صبر خدایی تا که می دیدم

عزیز نابجایی ناز بر یک ناروا گردیده خواری می فروشد

گردش این چرخ را وارونه بی صبرانه می کردم

عجب صبری خدا دارد                             اگر من جای او بودم

که می دیم مشوش عارف و عامی زبرق فتنه این علم عالم سوز مردم کش

به خدا ریشه عشق و وفا معدوم هر فکری

در این دنیای پر افسانه می کردم

عجب صبری خدا دارد                             اگر من جای او بودم

همین بهتر که او جای خود بنشسته و

تاب تماشای تمام زشت کاریهای این مخلوق را دارد

و گرنه من جای او چرا باشم

یک نفس کی عادلانه سازش با جاهل و فرزانه می کردم

عجب صبری خدا دارد                             اگر من جای او بودم